Entrikalar ülkesi Türkiye’de eğitim görmek isteyen 18 yaşına gelmiş her Türkiye Cumhuriyeti gencinin girmek zorunda olduğu ÖSYS (Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Sistemi/Sınavı) benimde 2010-2011 dönemi için hayati önem taşır oldu. İnsanların rutin hayatlarından 8 aylık bir çalışma için vazgeçmesi ve ruh sağlığının bozulması bence bunun pek sağlıklı bir sınav sistemi olmadığını belirtiyor, ancak bu mevzuda bir söz hakkımız yok.
Bu sınav maratonunda “zamanı iyi kullanıp, ruh ve beden sağlığını kontrol altında bulunduran” kişiler rahat rahat kazanabileceği için diliyorum ki benim içinde aşırı eziyetli bir sene olmaz :) Ama biraz stres, heyecan, ecel terleri ve benzeri durumlar olmazsa zevki çıkmaz ;)
Bu maratona 2 ay önce dahil oldum ve bundan dolayı bilgisayarımı kaldırdım. Planım okuldan internete girerek haftada 1 yazı yazmaktı ancak bunun da olamayacağı kanaatına vardım. Bu yüzden bu yazı 8 aylık bir molanın habercisi oluyor.. Henüz yeni blog açmış bir kişi olarak mola biraz saçma ancak 8 ay sonra bunu telafi edeceğim ve hedeflediğimi oluşturacağım.
Benimle iletişime geçmek için yukarıda ki iletişim formunu kullanabilir ya da mail atabilirsiniz. Mail ve iletişim formu dışında bu 8 ay içerisinde bana ulaşamazsınız..
Görüşmek üzere…
17 Nis 2011
Biz “Alman Liseli Öğrenciler”, bu metini, başbakan ile köşe yazarlarının polemiğinde, meslektaşları için ‘sümüklünün teki’ diyen, karikatüristlere‘asker civelekleri’ diyen, polis tekmeleriyle çocuğunu kaybeden kadın öğrenci için ‘Duygu sömürüsünü kimse yutmasın. Madem bebeğini önemsiyorsun, ne işin var orada?’diyen, paralı eğitime karşı çıkan öğrencilere köşe yazılarında “tembel, asalak, bedavacılar’ diyen, Ankara’da direnen Tekel işçilerine “yan gelip yatanlar” diyen, solcu kadınlar için ‘Kerhaneye düşmek gibi bir şey’ diyen Emre Aköz’ün 16.04.2011 tarihli “Siz hiç ‘öteki’ oldunuz mu?” yazısına cevaben kaleme almayı uygun ve gerekli gördük. Söz konusu yazısında Emre Aköz, Alman Liseli Öğrenciler olan bizlerin açtığımız “Cemaate Geçit Yok” pankartı üzerinden hareketle, eylemimizin ve söylemimizin içini boşaltmayı, haklılığımızı çarpıtmayı amaçlamıştır. Emre Aköz’e açık mektubumuz:
